تمام هستی ما

دیشب تو سریال ماه رمضان مرده واسه بچه داشت لالایی می خوند.همچین محزون داشت می خوند.یه وقت دیدم هستی به طرز مشکوکی بی حرکت و بی صدا شده....بچم داشت با صدای لالایی غمگین گریه می کرد.تا گفتم هستی جون خودش خندش گرفت.اما تاثیر آهنگه غیر قابل انکار بود...بغلش کردم و نازش کردم.خوب شد.

شبکه سه تا چند روز پیش هر شب سریالی پخش می کرد به نام شمعدونی(به کارگردانی آقای سروش صحت و بازیگرانی از جمله آتنه فقیه نصیری-محسن قاضی مرادی و ....). هستی از این سریال خیلی خوشش می اومد مخصوصا از کاراکتر هوشنگ.بهش هم می گفت خیلی خنگه و...اخرین قسمت رو که داشت پخش می کرد و متوجه شد یهویی زد زیر گریه و گفت هوشنگ خداحافظ....بغلش رفتم و بهش گفتم از فردا به خاطر ماه رمضون سریالهای دیگه پخش می شه.شاید اونا از اینم بهتر باشن...خلاصه آروم شد.

دیشب والیبالیست های ایرانی با والیبالیست های آمریکایی مسابقه داشتند.تو استادیوم آزادی. اولا که برد با شکوهشون واقعا واسه هممون شیرین بود.(خود من طبق معمول بعد از برد اشکم دراومد.) جالبیش اینجاست که هستی تو تمام مسابقاتی که ایران با یه کشور دیگه مسابقه میده میشینه مسابقه رو می بینه.در حالی که خوووب از نوع بازیشون خیلی سر در نمی آره.اما اینکه ایران برنده بشه براش خیلی مهمه.با وجود اینکه پخش مسابقه با زمان پخش فیلم مورد علاقش تداخل کرده بود اما رفت پرچم ایرانشو در اورد و دراز کشید و با هر امتیازی که ایران می گرفت هورا می کشید.بعد از بردش هم که وای... چقدر خوشحالی کرد. ماه رمضان شروع شده.هر روز شاکیه که می خواد روزه بگیره و من و مربی ها...